Ακούω πολύ ραδιόφωνο και προτιμώ εκπομπές λόγου και όχι μουσικής (με εξαίρεση το offradio.gr). Στη Γερμανία ακούω κυρίως το NDR info, τον ενημερωτικό σταθμό της βορειογερμανικής ραδιοτηλεόρασης (NDR), με ειδήσεις κάθε 15 λεπτά και ένα σταθερό πρόγραμμα που επαναλμβάνεται κάθε ώρα (στις και 25 αθλητικά, 10 λεπτά μετά την πλήρη ώρα τοπικές ειδήσεις κλπ). Τη συνήθεια αυτή την κόλλησα όταν μάθαινα γερμανικά πριν από 10 χρόνια και μου έμεινε. Η δεύτερη επιλογή μου είναι το Deutschland Funk, με καλό ενημερωτικό πρόγραμμα το πρωί και βραδινές ειδήσεις.
Τι γίνεται στην Ελλάδα; Έχω μείνει πίσω στις εξελίξεις και καθώς είμαι αναγκασμένος να ακούω μέσω ίντερνετ προτιμώ τον ΣΚΑΙ, που έχει τον πιο αξιόπιστο ιστοχώρο, με εκπομπές ζωντανά και μαγνητοσκοπημένες (on demand).
Οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας στον τομέα του ενημερωτικού ραδιοφώνου είναι σημαντικές (έστω και αν η σύγκρισή μου περιορίζεται στους δύο σταθμούς που ακούω τακτικά). Οι βασικότερες είναι οι εξής δύο:
- Προετοιμασία και προσεγμένα κείμενα vs προχειρότητα και αυτοσχεδιασμό
Ο γερμανός δημοσιογράφος γράφει τα κείμενα του από πριν (ή του τα γράφουν οι συντάκτες της εκπομπής) και τα διαβάζει με τρόπο που βγάζει νόημα. Επαγγελματίες εκφωνητές διαβάζουν τις ειδήσεις με άψογο τρόπο και μάλλον αργό ρυθμό και χωρίς «χαλιά» και άλλα jingles. Οι ελληνικές εκπομπές μου δίνουν την εντύπωση ότι γίνονται στο πόδι. Άκουγα π.χ. σήμερα το «Πολιτικό βαρόμετρο» στον ΣΚΑΙ με την Σία Κοσιώνη και τον Γιάννη Μαυρή της public issue χωρίς προφανώς να έχουν κάνει σοβαρή προετοιμασία, με πολλά σαρδάμ και πάρα πολλά νούμερα που δεν ήταν εύκολο να τα παρακολουθήσει ο ακροατής.
- Ο λόγος στους ρεπόρτερ vs ο λόγος στον παρουσιαστή στο studio
Ο γερμανός παρουσιαστής στο studio δεν διακόπτει τον ρεπόρτερ στο τηλέφωνο ή στην σύνδεση παρά μόνο αν υπάρχει σοβαρότατος λόγος. Επίσης, ο παρουσιαστής στο studio δεν αναφέρει πρώτα το ρεπορτάζ για να δώσει ακολούθως τον λόγο στον ρεπόρτερ που θα επαναλάβει τα ίδια. Στον ΣΚΑΙ ο παρουσιαστής στο studio διακόπτει τον ρεπόρτερ όποτε θέλει, κάνει σχόλια και παρατηρήσεις· γενικά φαίνεται ξεκάθαρα πως ο παρουσιαστής είναι ιεραρχικά πολύ πιο ψηλά από τον ρεπόρτερ.
Η προχειρότητα ή η έλλειψη προετοιμασίας που ανέφερα πιο πάνω βέβαια είναι θεμιτή σε δημοσιογράφους με ταλέντο, ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι καιρό μαζί και λειτουργούν ως ομάδα. Οι Ιωάννου – Λυριτζής της Πρώτης Γραμμής (τώρα ΣΚΑΙ, πρώην ΝΕΤ) καταφέρνουν ένα εξαιρετικό πρόγραμμα μεταξύ αυτοσχεδιασμού και σκηνοθεσίας.
Τελικά το ραδιόφωνο αντανακλά, όπως είναι μάλλον φυσικό, την ψυχοσύνθεση της κοινωνίας που το ακούει. Το γερμανικό ραδιόφωνο είναι συγκροτημένο, αποφεύγει τον εντυπωσιασμό (κυρίως το κρατικό), είναι τεχνικά άψογο και οργανωμένο. Το ελληνικό είναι κάπως χύμα, ο παρουσιαστής είναι θεός και οι συνομιλητές του στο έλεος του (εκτός αν είναι πολιτικοί που γενικώς δεν τους πολυζορίζουν).
Το μάλλον σοβαρότερο θέμα της αξιοπιστίας θα το συζητήσω σε άλλο κείμενο, στο μέλλον.
One thought on “ακούω ραδιόφωνο”