διαδραστικοί πίνακες και έξοδα για βιβλία

Δύο πληροφορίες που διάβασα στο διαδίκτυο:

«Το σχολείο μας είναι ένα σχολείο χωρίς τοίχους·σχεδόν όλες οι τάξεις έχουν διαδραστικούς πίνακες. Οταν τελειώνει το σχολικό ωράριο κάνουμε σεμινάρια στους υπολογιστές για τους κατοίκους της περιοχής μας. Πολλές φορές οι μικροί μαςείναι εκείνοι που διδάσκουν τους γηραιότερους, καθώς το μάθημα έχει γίνει πλέον το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι».

Από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», 13 Μαρτίου 2010: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=319836&dt=13/03/2010#ixzz0i68rdmi5

 

ΥΓ. Εντύπωση μου έχει προκαλέσει μια υποχρέωση δαπάνης 800 χιλ ευρώ για “Επιχορήγηση ΟΕΔΒ για την προμήθεια των βιβλίων ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΛΛΑΔΑ και ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ”.

Από το ιστολόγιο του Γιάννη Πανάρετου, Υφυπουργού Παιδείας: http://panaretos.blogspot.com/2009/10/2009.html

 

Αν υποθέσουμε ότι ένας διαδραστικός πίνακας κοστίζει γύρω στα 2.000 ευρώ, τότε 400 ελληνικά σχολεία δεν διαθέτουν τέτοιους πίνακες αλλά οι μαθητές τους διαθέτουν τα βιβλία «Υπέροχη Ελλάδα» και «Πάπισσα Ιωάννα». Οι προτεραιότητες είναι σαφείς…

3 thoughts on “διαδραστικοί πίνακες και έξοδα για βιβλία”

  1. Πρώτον, θα διαφωνήσω με την αντιπαράθεση που κάνεις. Δεύτερον, το πρόβλημα με τους διαδραστικούς πίνακες, όπως και με την τεχνολογία στην εκπαιδευτική διαδικασία, γενικότερα, είναι η λεπτή ισορροπία μεταξύ εντυπωσιασμού από το μέσο και πραγματικής χρησιμότητας του μέσου. Όσο μικρότερη η ηλικία του εκπαιδευόμενου και όσο απαίδευτος σχετικά ο εκπαιδευτής,τόσο είναι πιθανότερο η ζυγαριά να γέρνει προς το πρώτο.

    Τέλος, προφανώς υπάρχει θέμα στο σημείωμα Πανάρετου (ο οποίος, επίσης, λαϊκίζει, ή είναι πανάσχετος με την εκπαιδευτική πραγματικότητα στις πρώτες βαθμίδες,όταν ειρωνεύεται με Αμαζόνιους. Παρεμπιπτόντως, πες του ότι το χαρτί βγαίνει από ειδικά γι' αυτό καλλιεργούμενα δάση. Από τον Αμαζόνιο, πιθανόν, να είναι η ξυλεία της επίπλωσης του γραφείου του). Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι αφενός η Πάπισσα Ιωάννα είναι βιβλίο χωρίς πνευματικά δικαιώματα, άρα, κάλλιστα ένας φιλόλογος,κλπ., θα μπορούσε να αρκεστεί στην ηλεκτρονική ελεύθερη μορφή του. Αφετέρου, βιβλίο πραγματικό, με δοσμένο ISBN, με τίτλο «Υπέροχη Ελλάδα» ΔΕΝ υπάρχει.

  2. Θα συμφωνήσω με τη διαφωνία σου, με την έννοια ότι η σύγκριση είναι κάπως μπακαλίστικη και ψιλο-λαϊκίζει. Πρόκειται όμως για αντίδραση σε εξόφθαλμη και καραμπινάτη σπατάλη πόρων για βιβλία που όπως λες δεν υπάρχουν ή είναι σίγουρο πως δεν χρειάζονται.
    Η δική μου εμπειρία με διαδραστικούς πίνακες περιορίζεται στη διδασκαλία ενηλίκων: το εργαλείο με βοήθησε να κάνω κάποια πράγματα πιο κατανοητά και το μάθημα πιο εύκολο. Αν με ρωτούσες αν οι διαδραστικοί πίνακες αποτελούν πρώτη προτεραιότητα για τη διδασκαλία στο σχολείο, θα απαντούσα σίγουρα όχι.

  3. Παρεμπιπτόντως, συχνά πυκνά, οι κάθε λογής ιθύνοντες και ειδικοί ξεχνάνε δυο βασικές διαφορές ανάμεσα στην εκπαίδευση τη σχολική, και την εκπαίδευση ενηλίκων και την πανεπιστημιακή.

    Στην πρώτη, η συνεχής προσαρμογή στα μαθησιακά δεδομένα της τάξης είναι απαραίτητη· επιπλέον, η διαδικασία της τάξης περιλαμβάνει απαραίτητα και αξιολόγηση των εκπαιδευόμενων, που διαρκεί μέχρι και το μισό του χρόνου.

    Αντίθετα, η εκπαίδευση ενηλίκων έχει εκ των προτέρων αυστηρά καθορισμένους στόχους και πρακτικές, η δε αξιολόγηση -όταν υπάρχει- αποτελεί ξεχωριστή -χρονικά και πρακτικά- διαδικασία.

Γράψτε απάντηση στο Stazybo Horn Ακύρωση απάντησης

Your email adress will not be published. Required fields are marked*

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.