Εδώ πάνω στο Βορρά, οι δημοτικές βιβλιοθήκες διαθέτουν εκτός από βιβλία DVD και CD προς δανεισμό. Είναι μια ευπρόσδεκτη κοινωνική προσφορά που την χρησιμοποιούν πολλοί και κυρίως παιδιά που δανείζονται βιβλία με δικιά τους κάρτα και μαθαίνουν από νωρίς τη χαρά της ανάγνωσης και τα κόλπα της αναζήτησης πληροφοριών. Είναι μια καλή βόλτα για τα παιδιά, μια που σε μια γωνία της βιβλιοθήκης μπορεί κανείς να αράξει αναπαυτικά και να διαβάσει με το παιδί του όποιο βιβλίο θέλει — και πολλές μανάδες και μπαμπάδες το χρησιμοποιούν.
Άλλαξα λοιπόν και εγώ τις συνήθειες μου, έκλεισα την τηλεόραση και πάω με τα Τουφεξάκια στη βιβλιοθήκη. Αφού διαλέξουμε βιβλία περνάμε μια βόλτα από τα CD — με τα Τουφεξάκια από πίσω να ψάξω πολλή ώρα είναι αδύνατο. Κοιτάω λοιπόν συνήθως την κατηγορία “Μουσική του κόσμου — Weltmusik” μήπως και υπάρχει κάτι πιο κοντά στα ελληνικά μου γούστα — σπάνιο αυτό γιατί ελληνική μουσική πέρα από συρτάκι και μπουζουκάκι ντίγκι ντίγκι δεν υπάρχει (θέμα άλλου κειμένου αυτού, πόσο προσιτός είναι ο σύγχρονος νεοελληνικός πολιτισμός εδώ πάνω) — και αν κάτι τραβήξει την προσοχή μου, το δανείζομαι. Στην χειρότερη περίπτωση, το επιστρέφω άνοικτο, στην καλύτερη ακούω κάτι καινούργιο.
Στην τελευταία μου επίσκεψη λοιπόν δανείστηκα κάπως έτσι το άλμπουμ Fanfara Tirana Meets Transglobal Underground: Kabatronics, μια μείξη ήχων, ρυθμών και φωνών, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, από την Αλβανία, την Καραϊβική και γω δεν ξέρω από που αλλού. Κλαρίνα και αλβανικές πολυφωνίες μαζί με ηλεκτρονικά beats και σάζι, ηχογραφημένο και μιξαρισμένο στα Τίρανα, το Λονδίνο, την Ιταλία και την Πρίστινα. Και να παίζει εκκωφαντικά από τα ηχεία μου εδώ πάνω, από σπόντα.
Άνοιξε ένα παράθυρο στο παρελθόν: τα πολυφωνικά αλβανικά τραγούδια που λάτρευε ο μακαρίτης ο πατέρας μου από κάτι τεράστιες κασσέτες στο στερεορφωνικό του αυτοκινήτου στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν με έπαιρνε από το σχολείο. Τα κλαρίνα στη Σαμαρίνα που άκουγα μικρός να παίζουν μέσα στις ταβέρνες και μετά τα ξέχασα, ρυθμοί και ήχοι που όπως φαίνεται υπάρχουν και κυριαρχούν. Και που και που, από σπόντα, βγαίνουν στην επιφάνεια και αλλάζουν τον τόνο της ημέρας, προς το καλύτερο.